9 dagen tour Wild in Scotland dag 1
Door: Renske
Blijf op de hoogte en volg Renske
19 Augustus 2009 | Verenigd Koninkrijk, Edinburgh
Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat geschreven heb op mijn blog, maar ik heb dan ook veel gedaan. Als eerste zal ik vertellen over de backpackersreis die ik samen met Rick heb gemaakt met Wild in Scotland: de 9 dagen Island hopper. Het was een super gave vakantie waarin we veel heb gezien, mensen heb ontmoet, gewandeld heb en een enkele keer nat geworden ben, tja het blijft schots weer.
De reis bestond uit twee delen, het eerste deel was gezamenlijk met een 6 dagen tour van het westen en het tweede deel was samen met een 5 dagen tour naar het noorden en oosten. Uiteindelijk zaten 8 mensen op de negen dagen tour. In de bus konden 16 mensen plus de gids. Onze eerste gids was Bruce, hij is een geweldige verhalen verteller en we vonden het ook erg jammer dat we hem moesten achterlaten voor het tweede deel.
Maar goed we zullen beginnen met dag 1. Allereerst zijn we naar de site gegaan van Braveheart. Nee, de film is historisch gezien niet helemaal correct….. Geen blauwe gezichten en kilts. En blijkbaart is Robert de Bruce de goeie en heeft William Wallace niet verraden. Robert de Bruce is zelfs braveheart. Maar goed een gedegen geschiedenisles en een introductie van de groepsleden verder gaan we weer op pad. Lekker lunchen in een pub en onze meeting met een Hairy Coo. Blijkbaar zijn veel schotse woorden vergelijkbaar met die van ons. Coo = koe, kirk = kerk. Daarna hebben we een berg beklommen en krijgen we een verhaal over ‘the massacre of GlenCoe. Hier blijkt dat alle verhalen beginnen met: ‘Many, many years ago’ en eindigen met: ‘and then they all died’. Het was nogal een moeizame trip naar boven, niet omdat onze arme spiertjes het nogal platte Nederland gewent zijn, al hielp dat wel, nee omdat we een nogal stevig en ongetrainde Amerikaanse toerist bij hadden, Anna. Wat voor ons het wel makkelijk maakte dat we veel stops hadden onderweg, deed de trip ook wel erg lang duren omdat we de hele tijd moesten wachten. Om je een beeld te geven: deze supervoorbereide (niet dus) Amerikaanse had minimaal twee zittingen nodig (die ze in de bus dan ook gebruikte), had alleen rokken en jurken bij, slippers en een paar slechte hoge gympen…. En dat wilde dan een hiking/backpacktocht gaan maken…. Maar goed, toen we boven aan kwamen zei onze begeleider dat we beter niet de harde stroom van de rivier over konden om naar de vallei te gaan omdat hij dat niet zo zag zitten met deze Amerikaanse en haar nogal onderdanige Amerikaanse vriendin (zij was verder erg aardig hoor, maar ik had wel medelijden met haar). Toen zij eindelijk bovenaan kwamen moesten zij natuurlijk als echte Amerikanen die stroom hoe dan ook over. Niet echt durven te kijken, voornamelijk omdat we niet wilden zien hoe die rok omhoog kwam, maar toch af en toe gekeken. Het zag er echt vermakelijk uit. Het lukte ze niet om de rosten fatsoenlijk over te komen en het resulteerde dan ook in een Anna die maar in het water ging zitten. Zeik nat kwamen zei beiden weer terug. Ach… het was een vermakelijk onderwerp. Helaas leidde dit de volgende dag voor vertraging, maar daar vertel ik later meer over. S’avonds konden we boodschappen doen, al snel was er een verdeling gemaakt, wij een stel uit Edinburgh en een Engelse jongen namen de leiding en deden de boodschappen, althans voor de maaltijd. Natuurlijk wilden de Amerikanen een toetje maken, brownies. Je raadt t al iedere avond moesten en zouden we een (vet) toetje krijgen of iedereen het er nou mee eens was of niet. Gezien ik niet echt zin had om tientallen kilo’s aan te komen deze vakantie heb ik hier dan ook bijna nooit van genomen. Na het boodschappen doen kwamen we aan in Ranald’s Rest, ons eerste hostel. Het zag er allemaal prima uit en bij de kamer verdeling kwamen we al snel uit op dezelfde vijf mensen, onze roommates voor de vakantie waren duidelijk. S’avonds hebben een aantal nog een spelletje gespeeld, gezien ons groepje een spel had uitgezocht waarbij je als je niet snel genoeg reageerde een schok kreeg, die blijkbaar toch wel pijnlijk was aan de gezichten te zien (natuurlijk probeerden de mannen zo weinig mogelijk te laten merken). Daarna naar bed.
Dag twee volgt.
De reis bestond uit twee delen, het eerste deel was gezamenlijk met een 6 dagen tour van het westen en het tweede deel was samen met een 5 dagen tour naar het noorden en oosten. Uiteindelijk zaten 8 mensen op de negen dagen tour. In de bus konden 16 mensen plus de gids. Onze eerste gids was Bruce, hij is een geweldige verhalen verteller en we vonden het ook erg jammer dat we hem moesten achterlaten voor het tweede deel.
Maar goed we zullen beginnen met dag 1. Allereerst zijn we naar de site gegaan van Braveheart. Nee, de film is historisch gezien niet helemaal correct….. Geen blauwe gezichten en kilts. En blijkbaart is Robert de Bruce de goeie en heeft William Wallace niet verraden. Robert de Bruce is zelfs braveheart. Maar goed een gedegen geschiedenisles en een introductie van de groepsleden verder gaan we weer op pad. Lekker lunchen in een pub en onze meeting met een Hairy Coo. Blijkbaar zijn veel schotse woorden vergelijkbaar met die van ons. Coo = koe, kirk = kerk. Daarna hebben we een berg beklommen en krijgen we een verhaal over ‘the massacre of GlenCoe. Hier blijkt dat alle verhalen beginnen met: ‘Many, many years ago’ en eindigen met: ‘and then they all died’. Het was nogal een moeizame trip naar boven, niet omdat onze arme spiertjes het nogal platte Nederland gewent zijn, al hielp dat wel, nee omdat we een nogal stevig en ongetrainde Amerikaanse toerist bij hadden, Anna. Wat voor ons het wel makkelijk maakte dat we veel stops hadden onderweg, deed de trip ook wel erg lang duren omdat we de hele tijd moesten wachten. Om je een beeld te geven: deze supervoorbereide (niet dus) Amerikaanse had minimaal twee zittingen nodig (die ze in de bus dan ook gebruikte), had alleen rokken en jurken bij, slippers en een paar slechte hoge gympen…. En dat wilde dan een hiking/backpacktocht gaan maken…. Maar goed, toen we boven aan kwamen zei onze begeleider dat we beter niet de harde stroom van de rivier over konden om naar de vallei te gaan omdat hij dat niet zo zag zitten met deze Amerikaanse en haar nogal onderdanige Amerikaanse vriendin (zij was verder erg aardig hoor, maar ik had wel medelijden met haar). Toen zij eindelijk bovenaan kwamen moesten zij natuurlijk als echte Amerikanen die stroom hoe dan ook over. Niet echt durven te kijken, voornamelijk omdat we niet wilden zien hoe die rok omhoog kwam, maar toch af en toe gekeken. Het zag er echt vermakelijk uit. Het lukte ze niet om de rosten fatsoenlijk over te komen en het resulteerde dan ook in een Anna die maar in het water ging zitten. Zeik nat kwamen zei beiden weer terug. Ach… het was een vermakelijk onderwerp. Helaas leidde dit de volgende dag voor vertraging, maar daar vertel ik later meer over. S’avonds konden we boodschappen doen, al snel was er een verdeling gemaakt, wij een stel uit Edinburgh en een Engelse jongen namen de leiding en deden de boodschappen, althans voor de maaltijd. Natuurlijk wilden de Amerikanen een toetje maken, brownies. Je raadt t al iedere avond moesten en zouden we een (vet) toetje krijgen of iedereen het er nou mee eens was of niet. Gezien ik niet echt zin had om tientallen kilo’s aan te komen deze vakantie heb ik hier dan ook bijna nooit van genomen. Na het boodschappen doen kwamen we aan in Ranald’s Rest, ons eerste hostel. Het zag er allemaal prima uit en bij de kamer verdeling kwamen we al snel uit op dezelfde vijf mensen, onze roommates voor de vakantie waren duidelijk. S’avonds hebben een aantal nog een spelletje gespeeld, gezien ons groepje een spel had uitgezocht waarbij je als je niet snel genoeg reageerde een schok kreeg, die blijkbaar toch wel pijnlijk was aan de gezichten te zien (natuurlijk probeerden de mannen zo weinig mogelijk te laten merken). Daarna naar bed.
Dag twee volgt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
